تحلیل بازار بورس بن کارلسون ۱۴ ژوئن ۲۰۱۷
آماده شدن برای پایان یافتن بازار صعودی (بازار گاو)
بن کارلسون، ۱۴ ژوئن ۲۰۱۷
مترجم: هانیه عظیم زادگان
من به تازگی در تلویزیون بلومبرگ در برنامه “?What’d You Miss” با جرج ویسنتال ، اسکارلت فو و جولیا چترلی حضور یافتم. از من سوال شد برای پایان بازار گاو در سهام چه تدبیری اندیشیده‌ام که در حال حاضر دومین و طولانی‌ترین در تاریخ در طی هشت سال است. این زمان قلمرو خطرناکی است با توجه به اینکه سرمایه گذاران و کارشناسان، سقوطی را در طی چندین سال پیش بینی کرده‌اند که در حال حاضر میانگین این سقوط صفر است. بازارهای سهام همچنان در مواجهه با نگرانی های فزاینده‌ایی هستند مانند سیاست‌های پولی، رشد اقتصادی ضعیف، بی ثباتی ژئوپلیتیکی، دستاوردهای متمرکز در سهام تکنولوژی و مجموعه‌ای از خطرات دیگر افزایش یافته‌اند.
همیشه برای “پولبک” نیاز به یک دلیل قانونی نداریم اما می‌تواند به سرمایه گذاران کمک کند تا از طریق حالت‌های مختلف بفهمند که چگونه می تواند پرتفوی آنها را تحت تاثیر قرار دهد. الان زمانی برای آماده شدن و یا تعدیل انتظارات شما از این بازار آشفته است قبل از آنکه اتفاق بیفتد ، نه در خلال یا بعد از آن . من هیچ ایده‌ای در مورد زمان دقیق پایان یافتن روند صعودی بازار ندارم اما در اینجا بعضی از سناریوهای مختلف را مورد بررسی قرار داده‌ام:
اقتصاد ممکن است به سمت رکود اقتصادی پیش رود. پیش بینی رکود اقتصادی راحت‌تر از پیش‌بینی اوج در سهام نیست اما اکثر بازار های سهام ضعیف در حالت sell- off در طول تاریخ در اثر انقباضهای اقتصادی رخ داده است. این امر می تواند ساده ترین توضیح باشد، و این یکی از دلالیلی است که سهام گذاران نگران شاخص های سلامت اقتصاد می‌شوند.
کاهش رشد اقتصادی به یک بحران تبدیل می شود. صاحب نظران اغلب سقوط بازار سهام دوشنبه سیاه سال ۱۹۸۷ را مطرح می‌کنند زمانی که آنها نگران ارزیابی سهامی بودند که خارج از کنترل بود. اما تعداد افرادی که مطالعه می‌کردند واقعا چه چیزی آنها را به آن نقطه رساند کم است. از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۶ شاخص S & P 500 تقریبا ۱۵۰ درصد افزایش یافت و پس از آن اقدام به افزایش ۴۰ درصد بیشتر در نه ماه اول سال ۱۹۸۷ قبل از توفان رکود در ماه اکتبر کرد. در مقایسه سالهای ۱۹۸۲ تا سپتامبر ۱۹۸۷، ۲۳۰ درصد به دست آورد اما از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۷ ، ۱۱۵ درصد کسب کرد.
نرخ بهره می تواند به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش یابد. یکی از جنبه های دیگر فراموش شده رکود ۱۹۸۷ نرخ سود وامها نسبتا بالاتر از حد متعارف بود. به عملکرد در معیار ۱۰ سال گذشته ایالات متحده توجه کنید. یادداشت خزانه داری، ۷ درصد در ژانویه سال ۱۹۸۷ در مقابل سود ناچیز ۲٫۲۲ درصد امروز بود. اما بازده آن به ۹٫۵ درصد در ماه اکتبر افزایش یافت که به احتمال زیاد چیزی برای انجام، همراه با عصبانیت سرمایه گذاران در حول و حوش سالهای رکود نداشت. نرخ رو به افزایش در ابتدا به سرمایه گذاران اوراق قرضه صدمه وارد کرد، از قیمت باند به طور معکوس به سمت بازده حرکت کرد اما در نهایت نرخ‌های بالاتر، رقابتی برای بازار سهام و اولویت تخصیص برای سرمایه‌گذاران فراهم کرد.
سرعت سریعتر تورم. موضوع مورد نظر شبیه این سوال است که اول مرغ بود یا تخم مرغ، زمانی هم که تورم شروع می شود آیا افزایش نرخ اول به وجود می آید یا تورم؟ اما تورم سریع یکی از بزرگترین خطرات برای سرمایه گذاران است که مورد بحث قرار می‌گیرد. در اواخر سالهای ۱۹۷۰، وارن بافت، موردی را بررسی کرد که چرا تورم، سهامداران سهام را فریب می‌دهد و دلیلش این است سهام مانند سرمایه گذاری اوراق قرضه با سررسید نامحدود عمل می‌کند. سالهای ۱۹۷۰ شاهد بهره‌های اسمی مناسب و معقول در بازار سهام بود اما به دلیل تورم این سودها از بین رفتند. سناریوی مشابه آن ، وضعیت سرمایه‌گذاران امروز است که تجربه کمی دارند و به عنوان شوکی به سیستم بازار است.
غیر قابل نفوذ شدن بیش از حد سیاست پولی. تاریخ نشان می دهد که ” فدرال رزرو” اغلب بخشی از این دلیل است که رونق اقتصادی به پایان رسیده است و به غیر قابل نفوذ شدن سیاست پولی به رکود سالهای ۱۹۵۰ برمی‌گردد. هر رکود اقتصادی با بازار خرس در سهام مطابقت دارد.